หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เราได้รับคำชมจากคนรอบข้างถึงวินเซนส์ลูกชายของเรา และทุกครั้งไม่ว่าจะกี่ครั้งหรืออีกครั้ง เราก็จะยิ้มอย่างภาคภูมิใจทุกครั้ง รับคำชมเหล่านั้นมาอย่างหน้าชื่นตาบานทุกๆครั้ง และวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เราได้ยินคำชมซ้ำๆั้นั้น แต่เราก็ยังภูมิใจไม่น้อยลง
ร้านขนมแถวบ้านมีอยู่ 3-4 ร้าน ที่เซนส์เวียนว่ายซื้อมาตั้งแต่เล็กจนโต จนแม่ค้าและชาวบ้านแถวนี้คุ้นเคยชินตา ทุกรั้งที่เดินเข้าร้านไหนก็ตาม เซนส์ก็จะเลือกขนมเพียงแค่อย่างสองอย่าง เอาแค่ที่อยากกินเท่านั้น ป๊าม้า ต่างหากที่คอยยัดเยียดให้ ว่าเซนส์เอาอันนี้เพิ่มมั๊ย "ไม่ครับ" เซนส์อันนี้เอามั๊ยอร่อยนะ "ไม่ครับ" เซนส์พอแล้วหรอเอาอะไรอีกมั๊ยลูก "ไม่เอาครับ พอแล้ว" จบบทสนทนาเหล่านั้น เราก็จะได้ยินคำชื่นชมจากเหล่าบรรดาแม่ค้าเสมอๆ ว่าเซนส์เป็นเด็กดี น่ารัก รู้จักพอ เราได้ยินบ่อยมาก แต่ก็ปลื้มทุกที หน้าบานทุกครั้ง หรือเวลาไปเซเว่นหรือห้าง ที่มีทั้งขนมและของเล่นมากมาย เซนส์ก็ทำเหมือนเดิม คือเลือกเอาแค่ที่อยากกินอย่างสองอย่าง หรือบางวันก็ไม่เอาขนมเลยก็มี เพราะเซนส์บอกว่าวันนี้ไม่หิวขนม ส่วนของเล่น ต่อให้อยากได้แค่ไหน แค่ป๊าม้าบอกว่าไม่และอธิบายเหตุผลไป เซนส์ก็จะเข้าใจ ไม่ดิ้นร้องจะเอา เหมือนที่หลายๆครั้งเซนส์เคยเห็นเด็กคนอื่นดิ้นอยู่ในเซเว่น ในห้าง ในร้านขายของเล่น ในร้านขนม ร้องเอาขนมร้องเอาของเล่นและอาละวาดใส่พ่อแม่ ถ้าเซนส์เห็นภาพเหล่านั้น เซนส์จะเดินมาบอกทันที "หม่าม้าครับป๊ะป๊าครับ แบบนั้นไม่ดีเลยเน๊าะ ไม่เห็นต้องร้องไห้เลย ต้องเก็บเงินซิถ้าอยากได้ แล้วค่อยมาซื้อก็ได้เน๊าะ" เราสองคนดีใจ ภูมิใจ ที่ทุกๆครั้งลูกของเราคิดเรื่องพวกนี้ได้อย่างมีเหตุผล และจดจำคำสั่งสอนของเราได้เสมอและนำมาใช้ได้
นอกจากเรื่องนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่ลูกแสดงให้เรารู้ว่า เค้าเป็นเด็กดีมากจริงๆ
ป๊ะป๊า หม่าม้าอยากจะบอกวินเซนส์ว่า เราภูมิใจมากที่ลูกเป็นคนดี มีความคิด และน่ารัก เราอยากจะบอกลูกว่า ขอบคุณนะลูกที่เกิดมา ขอบคุณที่ทำให้ความเป็นพ่อเป็นแม่ของเราให้วันนี้มันมีความหมายมากมาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น