วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนติดจรวด สมัยเราเป็นนักเรียนต้องตื่นแต่เช้าไปนั่งเบื่อๆทั้งวันอยู่ในห้องเรียน เรารู้สึกได้ว่าปีๆนึงที่ผ่านไปทำไมมันช้าได้ใจขนาดนี้ กว่าจะผ่านแต่ละชั้นแต่ละปี เล่นเอาเบื่อเข้าเส้นกันไปเข้านึง >> แต่วันนี้ วันที่เราได้เป็นแม่ วันที่เราได้เห็นลูกใส่ชุดนักเรียน วันที่เราได้จูงมือส่งลูกเข้าโรงเรียน มันชั่งเป็นเวลาที่ผ่านไปเร็วดีนะ เหมือนพึ่งจะซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ลูกเข้าอนุบาล 1 อยู่ไม่กี่วันนี้เลย ผ่านมาอีกนิด เอ้าลูกขึ้นอนุบาล 2 แล้วหรอเนี่ย และแล้ววันนี้ตื่นขึ้นมา ลูกเราก็เป็นนักเรียนอนุบาล 3 ซะแล้ว เผลอแป๊ปเดียวเอง ลูกแม่จะเป็นเด็กประถมแล้ว จะเป็นหนุ่มแล้วน๊า ^_^ แต่ที่เหมือนเดิมคือ ความขี้อ้อนของลูกฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลง เมื่อเช้าก็อ้อนกัน กอดรัดฟัดเหวี่ยง กว่าจะได้ไปโรงเรียน ก็เล่นเอาเหนื่อย แต่ก็ดีใจยิ้มได้ เพราะไม่รู้ว่าลูกชายจะอ้อนแม่แบบนี้อีกนานแค่ไหน โตเป็นหนุ่มเมื่อไหร่จะยังให้แม่คนนี้กอดให้แม่คนนี้หอมก่อนไปโรงเรียนอยู่อีกมั๊ย
วันนี้ก่อนเดินเข้าโรงเรียนไป เซนส์สัญญากับหม่าม้าว่า "ป๊ะป๊าหม่าม้า หนูจะตั้งใจเรียน จะฟังที่คุณครูสอน ไม่ดื้อกับคุณครู จะกินนมให้หมด เพราะป๊ะป๊าหม่าม้า เหนื่อยหาค่าเทอมให้หนูใช่มั๊ย ค่าเทอมหนูแพงมากใช่มั๊ย" แค่คำสัญญาน้อยๆนั่นแม่ก็มีความสุขมากแล้วครับ ต่อให้เหนื่อยอีกร้อยเท่าพันเท่าแม่ก็จะทำต่อไปเพื่อลูกของแม่ ...
พอซึ้งกันเสร็จก็ต้องหันมาย้ำกันอีกรอบ ในเรื่องสำัคัญ ว่าเซนส์ลืมอะไรไปอีกข้อรึปล่า
"อ้อ !!~ และจะไม่ให้ใครจุ๊ฟๆด้วย" อันหลังนี้ค่อนข้างสำคัญนะลูก ห้ามให้ใครจุ๊ฟๆ งงกันล่ะซิ ทำไมต้องมีข้อนี้ ก็เวลาไปรับที่โรงเรียนจะมีสาวๆวิ่งมาฟ้องแม่เนยว่า "คุณแม่น้องเซนส์ขา วันนี้น้องคนนั้นมาหอมแก้มเซนส์อีกแล้วค่ะ หรือ คุณแม่น้องเซนส์ขา วันนี้มีสองคนแย่งกันจุ๊ฟน้องเซนส์ด้วยค่ะ" -_- ฟังแล้วรู้สึกว่าเอ่อ คือ เอ่อ พึ่งจะอนุบาลกันม่ะช่ายหรอ เร็วกันไปนะ เลยต้องมีกฎ ห้ามใครจุ๊ฟๆด้วย แม่หวง 5555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น