ต้องสูญเสียสิ่งที่รักไปโดยที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีสิ่งนั้นอยู่ใกล้ขนาดนี้ ยังไม่ทันได้รู้ตัวจริงๆว่ามีสิ่งที่มีค่ามากมายแบบนั้นอยู่กับตัวตลอดเวลา ยังไม่ทันได้รักษา ยังไม่ทันได้ปกป้อง ยังไม่ทันได้ดูแล แต่กลับต้องสูญเสียไปต่อหน้าต่อตา มันชั่งโหดร้ายสิ้นดี ไม่ตั้งใจก็เหมือนตั้งใจ น้ำตาที่มี เทียบอะไรไม่ได้กับคำว่าเสียใจในตอนนี้ คำว่าขอโทษ มันไม่เคยเพียงพอและมันคงจะไม่มีวันเพียงพอ ความบังเอิญที่โหดร้าย ยากเกินกว่าจะทำใจและมองข้ามไป ความเจ็บปวดที่โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น