การทำงานอีกครั้งของวินเซนส์

ครั้งนี้ได้มีโอกาสร่วมงานกับทีมงาน trueclicklife เป็นรายการเกี่ยวกับเด็กๆ มีทั้งสาระความรู้และประโยชน์มากมาย มีพิธีกรสาวสวยอย่าง พี่แพรว หัสสยา อิสริยะเสรีกุล ที่น่ารักเป็นกันเองสุดๆ แถมเก่งอีกต่างหาก และที่สำคัญ สวย ((สวยมากจนวินเซนส์ของเราม้วนไปหลายรอบเลย ตาอ่ะไม่มองกล้องหรอก มองแต่พี่พิธีกรเนี่ยแร่ะ อิอิ))
วันนี้เป็นอีกครั้งที่คนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างแม่เนยกับป๊าซา ได้ยิ้มแก้มปริ เพราะภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้ ไม่เคยคิดเลยว่าลูกเราจะน่ารักและเก่งได้แบบนี้ ตลอดเวลาที่นั่งรอถ่ายอยู่ วินเซนส์จะยุกยิกตลอดๆ ไม่นิ่งเลย ไม่รู้วันนี้คุณชายท่านไปร่าเริงอารมณ์ดีมาจากไหน ทำเอาเราใจเสียไปแล้วกว่าครึ่ง ไม่นิ่งแบบนี้แย่แล้วล่ะ แต่พอพี่ๆเริ่มนับ 5 4 3 2 1 วินเซนส์ของเรานั่งนิ่ง หลังตรง อยู่ในท่าเตรียมพร้อมโดยอัตโนมัติ แล้ววินเซนส์ของเราก็ทำได้ดีเยี่ยม ยิ้มแย้มร่าเริง ตอบคำถาม โอ๊ย คุณพระ แม่ปลื้มมาก >,<
ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี และดีเกินคาด ดีเกินกว่าที่คาดไว้มาก ตอนแรกที่ทีมงานส่งสคริปมา โอ้ววววว ยาวมาก ยากไปมั๊ยสำหรับลูกเราเนี่ย แต่พอทุกอย่างมันออกมาดีขนาดนี้ คำเดียวเลย ภูมิใจมาก ลูกแม่เก่งมาก
ป๊าซาที่เคยเห็นนิ่งๆ วันนี้ชมลูกไม่หยุด ยิ้มหน้าบานกว่าแม่เนยอีก กอดลูกไม่ปล่อยเลย แต่ที่ทำให้เรา 2 คนสุขยิ่งกว่าคือน้ำเสียงน้อยๆของลูก "ป๊ะป๊าหม่าม้าภูมิใจใช่มั๊ย เซนส์ทำเพื่อป๊ะป๊าหม่าม้าเลยนะ หนูเก่งมั๊ย"
โถ่ ลูก ปลื้มจนไม่รู้จะปลื้มยังไงแล้วครับ รักวินเซนส์จัง อิอิ

ขอบคุณทีมงาน clicklife ทุกๆคนเลยนะคะ ที่ให้โอกาสวินเซนส์ได้ร่วมงานด้วย ขอบคุณที่พี่ๆใจดีน่ารัก ขอบคุณขนมอร่อยๆที่เตรียมไว้ให้วินเซนส์ด้วยนะครับ อร่อยมาก

แล้วอย่าลืมติดตามรายการ clicklife ได้เร็วๆนี้นะคะ ^_^

แคสงาน 3 ที่

วันนี้เซนส์วิ่งแคสงาน 3 ที่เลย ไปกับหม่าม้าแค่ 2 คน เพราะป๊ะป๊าไม่ว่าง เป็นกำลังใจให้วินเซนส์กันด้วยนะครับ
หรือต้องเป็นกำลังใจให้แม่เนยกันแน่เนี่ย เพราะแม่เนยต้องหลงทางเป็นแน่ ไม่เคยจะรู้ทิศรู้ทางกับใครเค้า T^T

นักเรียนอนุบาล 3 ของแม่

วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนติดจรวด สมัยเราเป็นนักเรียนต้องตื่นแต่เช้าไปนั่งเบื่อๆทั้งวันอยู่ในห้องเรียน เรารู้สึกได้ว่าปีๆนึงที่ผ่านไปทำไมมันช้าได้ใจขนาดนี้ กว่าจะผ่านแต่ละชั้นแต่ละปี เล่นเอาเบื่อเข้าเส้นกันไปเข้านึง >> แต่วันนี้ วันที่เราได้เป็นแม่ วันที่เราได้เห็นลูกใส่ชุดนักเรียน วันที่เราได้จูงมือส่งลูกเข้าโรงเรียน มันชั่งเป็นเวลาที่ผ่านไปเร็วดีนะ เหมือนพึ่งจะซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ลูกเข้าอนุบาล 1 อยู่ไม่กี่วันนี้เลย ผ่านมาอีกนิด เอ้าลูกขึ้นอนุบาล 2 แล้วหรอเนี่ย และแล้ววันนี้ตื่นขึ้นมา ลูกเราก็เป็นนักเรียนอนุบาล 3 ซะแล้ว เผลอแป๊ปเดียวเอง ลูกแม่จะเป็นเด็กประถมแล้ว จะเป็นหนุ่มแล้วน๊า ^_^ แต่ที่เหมือนเดิมคือ ความขี้อ้อนของลูกฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลง เมื่อเช้าก็อ้อนกัน กอดรัดฟัดเหวี่ยง กว่าจะได้ไปโรงเรียน ก็เล่นเอาเหนื่อย แต่ก็ดีใจยิ้มได้ เพราะไม่รู้ว่าลูกชายจะอ้อนแม่แบบนี้อีกนานแค่ไหน โตเป็นหนุ่มเมื่อไหร่จะยังให้แม่คนนี้กอดให้แม่คนนี้หอมก่อนไปโรงเรียนอยู่อีกมั๊ย
วันนี้ก่อนเดินเข้าโรงเรียนไป เซนส์สัญญากับหม่าม้าว่า "ป๊ะป๊าหม่าม้า หนูจะตั้งใจเรียน จะฟังที่คุณครูสอน ไม่ดื้อกับคุณครู จะกินนมให้หมด เพราะป๊ะป๊าหม่าม้า เหนื่อยหาค่าเทอมให้หนูใช่มั๊ย ค่าเทอมหนูแพงมากใช่มั๊ย" แค่คำสัญญาน้อยๆนั่นแม่ก็มีความสุขมากแล้วครับ ต่อให้เหนื่อยอีกร้อยเท่าพันเท่าแม่ก็จะทำต่อไปเพื่อลูกของแม่ ...
พอซึ้งกันเสร็จก็ต้องหันมาย้ำกันอีกรอบ ในเรื่องสำัคัญ ว่าเซนส์ลืมอะไรไปอีกข้อรึปล่า
"อ้อ !!~ และจะไม่ให้ใครจุ๊ฟๆด้วย" อันหลังนี้ค่อนข้างสำคัญนะลูก ห้ามให้ใครจุ๊ฟๆ งงกันล่ะซิ ทำไมต้องมีข้อนี้ ก็เวลาไปรับที่โรงเรียนจะมีสาวๆวิ่งมาฟ้องแม่เนยว่า "คุณแม่น้องเซนส์ขา วันนี้น้องคนนั้นมาหอมแก้มเซนส์อีกแล้วค่ะ หรือ คุณแม่น้องเซนส์ขา วันนี้มีสองคนแย่งกันจุ๊ฟน้องเซนส์ด้วยค่ะ" -_- ฟังแล้วรู้สึกว่าเอ่อ คือ เอ่อ พึ่งจะอนุบาลกันม่ะช่ายหรอ เร็วกันไปนะ เลยต้องมีกฎ ห้ามใครจุ๊ฟๆด้วย แม่หวง 5555

เปิดเทอม

พรุ่งนี้ตัวแสบของเราก็เปิดเทอมแล้ว เผลอแผล็บเดียว ลูกแม่ก็จะเป็นหนุ่มน้อยอนุบาล 3 ซะแล้ว วันเวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆเลยแฮะ
นึกถึงวันพรุ่งนี้ความเงียบเหงากำลังจะเข้ามาเยือนป๊ะป๊าหม่าม้าแว้วววว โฮ๊ะๆๆๆๆ เศร้าสุดๆ >_<~ ((เศร้าออกนอกหน้า))

ขำๆ(ตอนที่10 แปลงร่าง)

แปลง.....ร่าง......เป็น......มดเขียว......W.1

เด็กดีของแม่

หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เราได้รับคำชมจากคนรอบข้างถึงวินเซนส์ลูกชายของเรา และทุกครั้งไม่ว่าจะกี่ครั้งหรืออีกครั้ง เราก็จะยิ้มอย่างภาคภูมิใจทุกครั้ง รับคำชมเหล่านั้นมาอย่างหน้าชื่นตาบานทุกๆครั้ง และวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เราได้ยินคำชมซ้ำๆั้นั้น แต่เราก็ยังภูมิใจไม่น้อยลง
ร้านขนมแถวบ้านมีอยู่ 3-4 ร้าน ที่เซนส์เวียนว่ายซื้อมาตั้งแต่เล็กจนโต จนแม่ค้าและชาวบ้านแถวนี้คุ้นเคยชินตา ทุกรั้งที่เดินเข้าร้านไหนก็ตาม เซนส์ก็จะเลือกขนมเพียงแค่อย่างสองอย่าง เอาแค่ที่อยากกินเท่านั้น ป๊าม้า ต่างหากที่คอยยัดเยียดให้ ว่าเซนส์เอาอันนี้เพิ่มมั๊ย "ไม่ครับ" เซนส์อันนี้เอามั๊ยอร่อยนะ "ไม่ครับ" เซนส์พอแล้วหรอเอาอะไรอีกมั๊ยลูก "ไม่เอาครับ พอแล้ว" จบบทสนทนาเหล่านั้น เราก็จะได้ยินคำชื่นชมจากเหล่าบรรดาแม่ค้าเสมอๆ ว่าเซนส์เป็นเด็กดี น่ารัก รู้จักพอ เราได้ยินบ่อยมาก แต่ก็ปลื้มทุกที หน้าบานทุกครั้ง หรือเวลาไปเซเว่นหรือห้าง ที่มีทั้งขนมและของเล่นมากมาย เซนส์ก็ทำเหมือนเดิม คือเลือกเอาแค่ที่อยากกินอย่างสองอย่าง หรือบางวันก็ไม่เอาขนมเลยก็มี เพราะเซนส์บอกว่าวันนี้ไม่หิวขนม ส่วนของเล่น ต่อให้อยากได้แค่ไหน แค่ป๊าม้าบอกว่าไม่และอธิบายเหตุผลไป เซนส์ก็จะเข้าใจ ไม่ดิ้นร้องจะเอา เหมือนที่หลายๆครั้งเซนส์เคยเห็นเด็กคนอื่นดิ้นอยู่ในเซเว่น ในห้าง ในร้านขายของเล่น ในร้านขนม ร้องเอาขนมร้องเอาของเล่นและอาละวาดใส่พ่อแม่ ถ้าเซนส์เห็นภาพเหล่านั้น เซนส์จะเดินมาบอกทันที "หม่าม้าครับป๊ะป๊าครับ แบบนั้นไม่ดีเลยเน๊าะ ไม่เห็นต้องร้องไห้เลย ต้องเก็บเงินซิถ้าอยากได้ แล้วค่อยมาซื้อก็ได้เน๊าะ" เราสองคนดีใจ ภูมิใจ ที่ทุกๆครั้งลูกของเราคิดเรื่องพวกนี้ได้อย่างมีเหตุผล และจดจำคำสั่งสอนของเราได้เสมอและนำมาใช้ได้
นอกจากเรื่องนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่ลูกแสดงให้เรารู้ว่า เค้าเป็นเด็กดีมากจริงๆ
ป๊ะป๊า หม่าม้าอยากจะบอกวินเซนส์ว่า เราภูมิใจมากที่ลูกเป็นคนดี มีความคิด และน่ารัก เราอยากจะบอกลูกว่า ขอบคุณนะลูกที่เกิดมา ขอบคุณที่ทำให้ความเป็นพ่อเป็นแม่ของเราให้วันนี้มันมีความหมายมากมาย

ขำๆ(ตอนที่9 เด็กจากอนาคต)

WINSENSE!!เด็กผู้มาจากอนาคต

อ่ะฮ่า.....

ทราบแล้วเปลี่ยน !!

โหล ๆ ๆ เทส ๆ ๆ

ว.ซ. เรียก ว.สอง ทราบแล้วเปลี่ยน !!~

โหลๆๆมีใครคิดถึงวอซอมั๊ย ทราบแล้วเปลี่ยน >.<

ดัชชี่บอย

เด็กน้อย >>> ดัชชี่บอย ^_^

เด็กหรึ่ม

เด็กหรึ่ม ~_~!!

เวลาเซนส์ทำอะไรน่ารักๆหรือน่าเอ็นดู ป๊ะป๊ามักจะเอามืกโยกหัวเซนส์ไปมาแล้วบอกว่า "เด็กหรึ่มเอ่ย"
ณ วันนี้เราสามคนพ่อแม่ลูกนั่งเล่นกันอยู่ หม่าม้าก็ทำหน้าโก๊ะใส่เซนส์กับป๊ะป๊า เซนส์เดินมาเอามือลูบหัวมาแล้วก็โยกไปมา แล้วพูดว่า "หม่าม้าเอ่ยหม่าม้า หรึ่มจริงๆเลยนะเรา" พูดพร้อมส่งยิ้มเอ็นดูมาให้ เหอเหอ สาบานได้เลยว่านี่ลูกฉัน >.<^^

ความทรงจำเล็กๆในหัวใจน้อยๆ

ความทรงจำเล็กๆในหัวใจน้อยๆ

วันนี้จิตรกรตัวน้อยของเราอารมณ์ดี นั่งวาดรูปแต่เช้าเลย ซักพักก็วิ่งเอาผลงานมาให้ป๊ะป๊าหม่าม้าดู พอป๊ะป๊าหม่าม้าเห็นรูปก็มองหน้ากันพร้อมอมยิ้มเล็กๆ ก็นะ รูปที่เซนส์วาดมันสื่อถึงความเป็นครอบครัวเราได้เป็นอย่างดี แสดงว่าสมองน้อยๆได้จดจำภาพเหล่านี้ไว้ในหัว จนถ่ายทอดออกมาเป็นภาพได้เลย เป็นภาพที่หม้าม้ามักจะกอดเซนส์ไว้ แล้วป๊ะป๊าก็มักจะคว้ากล้องมาถ่ายเรา ไม่ว่าจะไปไหนหรือแม้แต่อยู่ในบ้าน ป๊าก็ห้อยกล้องอยู่ตลอด หม่าม้าก็จะกอดเซนส์ไว้แบบนี้เพื่อให้ป๊าได้ถ่ายรูปไว้เป็นความทรงจำ จนกลายเป็นสัญลักษณ์ของครอบครัวไปแล้ว ..
พอวินเซนส์เห็นป๊ะป๊าหม่าม้ายิ้ม เซนส์ก็กอดป๊ะป๊าหม่าม้าแล้วพูดว่า "ป๊ะป๊าหม่าม้าครับ เซนส์รักป๊ะป๊าหม่าม้านะ เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน เราต้องไม่ทิ้งกัน เราต้องอยู่ด้วยกัน เพราะคนไทยน่ะต้องรักกัน ต้องไม่ทิ้งกัน" ประโยคหลังถึงจะไม่ค่อยเกี่ยวแต่ก็ซึ้งนะ 555++^^
น่ารักใช่ม่ะล้าเด็กคนนี้น่ะ ไม่รักไหวหรอ
ป๊ะป๊าหม่าม้าก็รักเซนส์มากนะครับ ^_^

อีกหนึ่งความประทับใจ

อีกหนึ่งความประทับใจดีๆของครอบครัวเรา

ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่เราได้ไปเป็นส่วนหนึ่งของรายการ แต่เป็นที่เรื่องราวของครอบครัวเรา เป็นการถ่ายทอด love story ของพวกเรา นั่งเล่าไปก็เหมือนได้ย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องราวในอดีต ทั้งเรื่องเศร้า เรื่องทุกข์ เรื่องสุข เรื่องสนุกสนาน เรื่องราวที่มีทั้งรอยยิ้ม ทั้งน้ำตา ทั้งเสียงหัวเราะ และที่สำคัญที่สุดของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดของเรา วินเซนส์ .. น้อยคนที่จะรู้ว่า คำว่าวินเซนส์มาจากอะไร ทำไมชื่อลูกเรากระเดียดไปทางฝรั่งจ๋าขนาดนั้น เปล่าหรอกนะ ชื่อของลูกเราไม่ได้มากจาก วินเซนต์ แวนโก๊ะ หรือ เจ้าชายวินเซนท์หรอก แต่เพราะคนเป็นแม่อย่างเนย รับรู้ว่าตัวเองมีลูกตั้งแต่ยังท้องได้ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ แถมยังรู้ด้วยว่าตัวเองมีลูกชาย แอบเรียกลูกตัวเองว่า เซนส์(sense) มาตั้งแต่นั้น มันเป็นเซนส์ของคนเป็นแม่ มันเป็นความรู้สึกที่สื่อถึงกัน วันที่คลอด วันที่เห็นหน้าลูกครั้งแรก เรารู้สึกว่าเราชนะ มันวินวิน WIN ที่แปลว่าชนะ เราชนะทุกอย่าง มันเป็นความรู้สึกแห่งชัยชนะจริงๆ และนี่คือที่มาของ (WINSENSE วินเซนส์) วินเซนส์ที่เขียนไม่เหมือนใคร แต่เป็นวินเซนส์ของแม่ เป็นวินเซนส์ของเรา ^_^
นอกจากที่มาของชื่อ วินเซนส์แล้ว ยังมีเรื่องราวมากมายที่เราถ่ายทอดผ่านรายการ กว่าจะมีวันนี้ ครอบครัวเราผ่านอุปสรรคมากมาย แต่วันนี้ก็เป็นวันที่เรารักกันมากที่สุด ครอบครัวของเราที่สมบูรณ์แบบที่สุดในแบบของเรา แอบกระซิบบอก ป๊าซาบอกรักแม่เนยกลางรายการด้วยนะ >//<

ยังไงรอติดตามรายการ Mother&Care ONAIR ออกอากาศ วันอาทิตย์ 10.00-11.00 น. Mango tv ช่วง Story Family นะคะ

และขอขอบคุณ Mother&Care ONAIR ขอบคุณทีมงานทุกคน ขอบคุณพี่เก๋ที่น่ารักเสมอ ขอบคุณนะคะที่ให้โอกาสครอบครัวของเราได้ไปถ่ายทอดเรื่องราว และสร้างความประทับใจที่ดีอีกหนึ่งครั้งให้ครอบครัวเรา ^_^

อรุณสวัสดิ์คร๊าบ

อรุณสวัสดิ์คร๊าบ วันนี้บ้านนี้ตื่นกันแต่เช้าเลย อากาศสดใส >_<
เพราะวันนี้วินเซนส์ต้องไปทำงานๆ อย่าลืมเป็นกำลังใจให้วินเซนส์กันด้วยนะครับ

Guess who ??? ^_^

เด็กคนนั้น ???

เด็กคนนั้น ???

เมื่อคืนก่อนนอนคุณยายเล่าให้ฟังเกี่ยวกับบทสนทนาของยายหลาน

"คุณยาย ถ้าเด็กคนนั้นมา คุณยายจะรักเด็กคนนั้นมากกว่าเซนส์มั๊ย" คุณยายบอกหน้าเศร้ามว๊ากกกกก โธ่ ลูกแม่
"เด็กคนไหนล่ะลูก คุณยายมีหลานอยู่คนเดียวจะให้ยายไปรักเด็กคนไหนอีกล่ะลูก" คุณยายงง ??!!??
"ก็เด็กคนนั้นไง คนที่อยู่ในท้องของหม่าม้าไง คนที่จะมาเป็นน้องของหนู" นี่ฉันท้องอยู่หรอ ได้ข่าวว่ายังนะ -_-
เลยถามไปว่าแล้วคุณยายตอบเค้ากลับไปว่าอะไร
"ถ้าเป็นเด็กที่เกิดจากท้องหม่าม้า คุณยายก็จะรักเพราะเป็นหลานของคุณยายเหมือนกัน แต่ยายก็รักเซนส์ของยายเหมือนเดิม"
"ไม่จริงหรอก ถ้ามีเด็กคนนั้น ทุกคนก็จะไปรักเด็กคนนั้นหมด"
"ทำไมเซนส์ถึงคิดแบบนั้นล่ะลูก ใครบอกมา" เปล่านะคุณยาย หนูไม่เคยบอกลูกนะว่าจะไม่รักลูกอ่ะ ((ออกตัวแรง))
"ก็เพราะเซนส์เองก็ต้องรักเด็กคนนั้นด้วยไง" -_-^^

เอิบ บ .. เซนส์ท่าทางจะสับสนอะไรอยู่ลึกๆรึเปล่าลูก

หม่าม้าเคยบอกเซนส์ว่า ถ้าเรามีน้อง เซนส์ต้องรักน้องนะ ต้องปกป้องน้อง ต้องดูแลน้อง ก็แค่พูดแบบเตรียมการไว้ เผื่อซักวันจะมีน้องก็แค่นั้น แต่กลับกลายเป็นว่าทุกคน(รวมทั้งเซนส์)ต้องไปรักน้องกันหมด และจะไม่มีใครรักเซนส์ ฉันสอนอะไรผิดไปมั๊ยเนี่ย
สรุปว่าเมื่อคืนต้องนอนกอดกันทั้งคืน บอกรักกันทั้งคืน ต้องอธิบายกันยกใหญ่ ว่าทุกคนรักเซนส์เหมือนเดิม และยังมีน้องรักเซนส์เพิ่มอีกคนด้วย ความรักของป๊าม้าไม่มีทางลดลงหรือหมดไป มันมีแต่จะเพิ่มขึ้นทุกๆวัน ต่อให้มีน้องมาเพิ่ม ความรักของป๊าม้าก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น ไม่มีทางหมดไป เฮ้อ กว่าจะเข้าใจกันได้
นี่ขนาดยังไม่มีนะเนี่ย มองเห็นปัญหาอยู่ริบๆแล้ว ถ้ามีจริงๆจะแย่มั๊ยเนี่ย นี่แร่ะน๊า ลูกคนเดียวที่เคยได้รับความรักแบบเต็มๆ ^_^

ใคร

ใครพอจะมีเทคนิคการถ่ายรูปตอนกลางคืนหรือในที่ที่มีแสงน้อยพอจะแนะนำแม่เนยกับป๊าซาได้บ้างมั๊ยคร่า เพราะถ่ายรูปกลางคืนทีไร มันเบลอสุดใจขาดดิ้นทู๊กทีเลย ทำให้พลาดโอกาสที่จะได้รูปดีๆตลอดๆ เศร้าใจ T_T
ใครมีเทคนิคดีๆรบกวนแวะมาแนะนำกันบ้างนะคะ ^_^
ขอบพระคุณอย่างสูงคร๊าาาาาา ^/\^

เด็กน้อยตลก

เด็กน้อยตลก

ไม่รู้จะฮาดีหรือจะชมว่าเป็นเด็กมีระเบียบดีนะเนี่ย
ปกติที่วินเซนส์ทำเป็นประจำ คือเอาของเล่นใส่ถุงก๊อบแก๊บ แยกเป็นสัดส่วน ไม่ให้ของเล่นแต่ละอย่างรวมกัน เพราะถ้าเอาทุกอย่างรวมกันในกล่องของเล่น เซนส์เคยบอกว่าเซนส์หาอะไรเจอ จะเล่นอะไรก็หาไม่เจอซักอย่าง ต้องรื้อนาน ((มันเยอะจัดไง)) ป๊ะป๊าเลยสอนให้แยกใส่ถุง แยกประเภทไปเลย อะไรเซนส์จะเอาไว้กับอะไร อันไหนที่ต้องเล่นด้วยกัน แยกเป็นหมวดหมู่ไป ((ดูเป็นระเบียบมากพ่อลูกคู่นี้ -_-))
และวันนี้ป๊ะป๊าซื้อโมเดลไซส์จิ๋วมาให้เพิ่มห้าหกตัว วินเซนส์ก็วิ่งไปหาถุงโมเดลไซส์จิ๋วมา แล้วก็ค้นๆๆๆหาๆๆๆอยู่นานว่าขบวนการนี้ มีกี่ตัวๆ มีสีอะไรขาดสีอะไร วุ่นวายอยู่กะโมเดลจิ๋วในถุงนั้นอยู่นาน อยู่ดีๆก็วิ่งไปหาอะไรยุกยิกๆในครัว แล้วก็กลับมาพร้อมถุงใส่อาหารของคุณยาย แล้วก็เอามาแยกใส่ถุงแบ่งเป็นขบวนการ เป็นพวกเป็นหมู่กันไป
เฮ้อ เห็นมั๊ยล่ะ ไม่รู้จะฮาดีหรือจะชมในความมีระเบียบดี มีไอเดียดีหรืออะไรไม่ทราบได้ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ของเล่นเซนส์ก็จะกลายเป็นถุงซ้อนถุง ใส่ถุงร้อนซ้อนถุงก๊อบแก๊บ เอาเข้าไป แค่เก็บของเล่นก็ยังวุ่นวายได้อีกวินเซนส์เอ่ย >,<

5 5 55

5 5 55 . . มาหัวเราะรับกระแส วันที่ 5 เดือน 5 ปี 55 กันกับเซนส์น๊า ~
ขอให้เป็นวันที่สดใส มีเสียงหัวเราะกันทั้งวันเลยนะครับ ^_^
ปล. วินเซนส์หัวเราะได้ลืมโลกเลยจริงๆ

ความสุขในอ่าง

ความสุขในอ่าง อ่างอาบน้ำน้อยๆของหนู

อ่างอาบน้ำน้อยๆที่หนูใช้มาตั้งแต่แรกเกิด จนผ่านไปจะ 5 ปีแล้ว จากที่อ่างเคยใหญ่มาก ปล่อยละจมแน่ๆ แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลยผ่านพ้น อ่างที่เคยใหญ่มันก็เริ่มหด หดเล็กลงเล็กลง จนปัจจุบันหนูน้อยก็ล้นอ่างซะแล้ว แต่หนูน้อยก็ยังรักอ่างน้อยเสมอ ขอให้ได้ลงอ่างเถอะ หนูจะมีความสุขมากที่สุดในสิบแปดโลก ^_^ เฮ้อ !!~ ช่างโตเร็วโตวันโตคืนอะไรแบบนี้น๊า หนูน้อยของแม่