ความสุขง่ายๆ

ความสุขง่ายๆของครอบครัวเรา

บนพื้นที่ที่นอนเล็กๆของเรา 3 คน ป๊ะป๊านั่งแต่งเพลงดีดกีต้าร์ วินเซนส์นอนฟังเพลงที่ป๊ะป๊าแต่ง ร้องเพลงฮัมเพลงไปเรื่อยตามประสา หม่าม้านอนมองอยู่ใกล้ๆพร้อมนิยายคู่ใจในมือ ไม่ต้องพูดอะไรกัน แค่มองตากันเบาๆก็มีความสุขเกินบรรยาย 555++ ไม่รู้สิ สำหรับครอบครัวเล็กๆของเรา แค่นี้มันก็มีความสุขมากมายและเติมเต็มให้กันและกันได้แบบล้นๆแล้ว ^_^

ความคิดถึง

ความคิดถึง

วันนี้ป๊ะป๊าหม่าม้าแอบไปหวีตวี๊ดวิ้วววววหวานแหว๋วกินติมกันสองคน
แต่เชื่อมั๊ยล่ะ บรรยากาศเงียบเหงามากมาย รสชาติติมไม่หร่อยเลย
กินไปก็บ่นกันไป บ่นกันไปก็เศร้ากันไป บ่นคิดถึงหมาน้อยวอซอของเรานี่เองแร่ะ
นี่ถ้าอยู่ด้วย ก็คงเจ้ากี้เจ้าการสั่งอันนู้นให้ป๊ะป๊า สั่งอันนี้ให้หม่าม้าเป็นแน่
คิดถึงลูกกันไปก็หัวเราะกันไป คิดถึงความมอมแมมตอนกินไอติมทุกๆครั้งของลูก ครั้งไหนไม่เลอะเนี่ย ไม่ใช่ลูกเราแน่ๆ
เออนะ พอได้นึกถึงเรื่องราวของลูกกันขึ้นมา รอยยิ้มเสียงหัวเราะก็มาทันที

เฮ้อ เมื่อไหร่กันน๊า ที่เด็กชายตัวน้อยๆคนนี้มีอิทธิพลกับเราได้มากมายขนาดนี้
ต่อจากนี้ไปป๊าม้าคงกินอะไรไม่อร่อยแน่ๆถ้าไม่มีลูกอยู่ข้างๆด้วย


คิดถึงวินเซนส์จังเลยน๊า ~ ป๊ะป๊าหม่าม้ารักลูกที่สุดเลยนะครับ ^_^

ขำขำยามวินเซนส์ไม่อยู่

ขำขำยามวินเซนส์ไม่อยู่ของป๊ะป๊าหม่าม้า >_<

เหตุเกิดเมื่อจอคอมที่บ้านเสีย สามีคนเก่งก็ลงมือ งัด แงะ แกะ รื้อ
เพื่อจะซ่อม(เอง) เวลาผ่านไปครึ่งวัน ในที่สุดก็เสร็จ หลังจากรื้อ เชื่อม งัด ซ่อม อยู่แบบนั้น นู้นนี้นั่น เยอะมาก ((อร๊ายย สามีฉันเก่งเน๊าะ ซ่อมคอมเป็นด้วย)) ปลื้มดิ~

"หนูเนย พี่จะเสียบปลั๊กแล้วนะ"
"ก็เสียบไปซิคะ จะบอกทำไมล่ะ" แค่จะเสียบปลั๊กจะบอกเพื่อ?? ตอนรื้อไม่เห็นจะบอก ไม่เห็นจะถามความคิดเห็นกัน
"ก็พี่จะเสียบปลั๊กแล้ว"
"เอ้า ก็เสียบไปซิ ก็รอดูอยู่เนี่ย ว่าจะซ่อมได้มั๊ย เสียบไปซิ"
"ก็จะเสียบแล้ว ถอยไปซิ"
"อ่ะ จะให้ถอยไปไหนล่ะ จะทำอะไรก็ทำไปซิ" เออนะ คนนั่งอยู่ดีๆจะให้ถอยไปไหนล่ะ อีตานี่
"พี่แค่เป็นห่วง กลัวว่าเดี๋ยวระเบิดขึ้นมาแล้วน้องเนยจะหนีไม่ทัน"

o_O^^ @@_@@

ได้ยินใช่มั๊ย เสียบปลั๊กแล้วจะระเบิด โอ้ววววว แม่เจ้า

"เอิบ บ พี่คะ หนูว่าถ้ามันเสี่ยงขนาดนั้นส่งศูนย์ดีกว่าม่ะ แฮะแฮะ"

ขณะที่พูดประโยคนี้ ถอยห่างจากที่เดิมมาแล้วค่ะ เด้งมาให้ไว
อืมมม ไม่กลัวหรอก ก็แค่ระเบิดอ่ะ ^_^!!!!!!

หนูอยากเป็นทหาร

หนูอยากเป็นทหารเพราะหนูเป็นหลานทหาร

วันนี้ตั้งแต่ตื่นเช้ามา ไม่ว่าหม่าม้าป๊ะป๊าพูดอะไร วินเซนส์ก็จะครับผมแล้วยกมือตะเบ๊ะรับทราบคำสั่งตลอดเวลา ในใจก็คิดว่าวันนี้มานกวนนนน >,<
"เซนส์เป็นไรอ่ะลูก ตะเบ๊ะทำไมเยอะแยะเนี่ย"
ชิ้ง ง ง ( ._.) หันมายิ้มหวาน "ก็เซนส์อยากเป็นทหารนี่ครับหม่าม้า"
"อ้าว ไหนว่าโตขึ้นอยากเป็นนายแบบไง เปลี่ยนใจแล้วหรอลูก"
ถามเมื่อไหร่ว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร จะตอบเหมือนกันทุกทีว่าอยากเป็นนายแบบ วันนี้คุณชายท่านเปลี่ยนใจแล้ว อืมมมม
"ก็เซนส์เป็นหลานทหารอ่ะ เซนส์จะเป็นทหาร"
พูดจบก็ตะเบ๊ะยืนยันคำพูดอีกหนึ่งรอบ อ่านะ !!~ คุณตาเตรียมเฮเลยนั่น
ในที่สุดที่เป่าหูหลานมาตลอด วันนี้หลานได้ซึมซับเข้าไปในสมองน้อยๆแล้ว ^_^

ปิดเทอม

วันแรกของการปิดเทอมใหญ่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว T_T
วินเซนส์ดีใจมากออกหน้าออกตาเป็นที่สุด (ค่อนข้างชัดเจนว่าเป็นเด็กรักเรียน)
ปลุกหม่าม้า ป๊ะป๊าแต่เช้า ปลุกมาเพื่อบอกว่า
"วันนี้เซนส์ปิดเทอมแล้วนะ ไม่ต้องไปโรงเรียนแล้ว ป๊ะป๊าหม่าม้าดีใจมั๊ย เซนส์อยู่ด้วยป๊ะป๊าหม่าม้าจะได้ไม่เหงาไง"
จ๊ะ ไม่เหงาเลย ป๊ะป๊าหม่าม้าจะไม่เหงาแล้ว ความสงบสุขในวันธรรมดาของเราจะหมดไปเกือบ 2 เดือน ป๊ะป๊าหม่าม้าดีใจมว๊ากกกกกกกกครับลูก Y_Y++ ดีใจสุดๆ