ความคิดถึง
วันนี้ป๊ะป๊าหม่าม้าแอบไปหวีตวี๊ดวิ้วววววหวานแหว๋วกินติมกันสองคน
แต่เชื่อมั๊ยล่ะ บรรยากาศเงียบเหงามากมาย รสชาติติมไม่หร่อยเลย
กินไปก็บ่นกันไป บ่นกันไปก็เศร้ากันไป บ่นคิดถึงหมาน้อยวอซอของเรานี่เองแร่ะ
นี่ถ้าอยู่ด้วย ก็คงเจ้ากี้เจ้าการสั่งอันนู้นให้ป๊ะป๊า สั่งอันนี้ให้หม่าม้าเป็นแน่
คิดถึงลูกกันไปก็หัวเราะกันไป คิดถึงความมอมแมมตอนกินไอติมทุกๆครั้งของลูก ครั้งไหนไม่เลอะเนี่ย ไม่ใช่ลูกเราแน่ๆ
เออนะ พอได้นึกถึงเรื่องราวของลูกกันขึ้นมา รอยยิ้มเสียงหัวเราะก็มาทันที
เฮ้อ เมื่อไหร่กันน๊า ที่เด็กชายตัวน้อยๆคนนี้มีอิทธิพลกับเราได้มากมายขนาดนี้
ต่อจากนี้ไปป๊าม้าคงกินอะไรไม่อร่อยแน่ๆถ้าไม่มีลูกอยู่ข้างๆด้วย
คิดถึงวินเซนส์จังเลยน๊า ~ ป๊ะป๊าหม่าม้ารักลูกที่สุดเลยนะครับ ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น