พักหลังมานี่ ป๊าซากับแม่เนยไม่ค่อยได้เล่นกับเซนส์เท่าไหร่ ด้วยเวลาและการงานของป๊า และด้วยหม่าม้าเองจิตนาการในการเล่นกับลูกไม่ค่อยจะมี เลยละเลยไปไม่ได้เล่นกันเลย เรากลับมานั่งคิดกันว่าเรา 2 คนละเลยลูกไปหรือเปล่า ถึงเสาร์-อาทิตย์ เราจะพาไปวิ่งเล่นที่สวนหรือเดินห้าง แต่เหมือนว่ามันก็ยังไม่เพียงพอสำหรับลูก เพราะเซนส์มักจะบ่นว่าเหงาเสมอในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ถึงขั้นเอ่ยปากอยากมีน้องเพราะอยากมีเพื่อนเล่น จริงๆมันคงเป็นเรื่องง่ายๆใกล้ตัว แต่เราก็มองข้ามและละเลย เราเลยจัดระบบการใช้ชีวิตประจำวันของเราใหม่ ว่าหลังจากไปรับลูกกลับจากโรงเรียนเราจะให้เวลาลูกวันละ 1 ชั่วโมง 1 ชั่วโมงที่เราจะงดทุกอย่างเพื่ออยู่กับลูกจริงๆ เล่นกันให้พลังหมดไปข้างนึงเลย หลายวันมานี่เราเลยปฏิบัติมาทุกวัน เราสังเกตว่าเซนส์ดูมีความสุข ลูกร่าเริงขึ้นผิดหูผิดตา และหลับง่ายด้วย
วันนี้เล่นเสร็จ ขณะนั่งหอบกันอยู่ พ่อแม่ลูก อยู่ดีๆเซนส์ก็พูดขึ้นว่า
"ป๊ะป๊า หม่าม้าครับ หนูมีความสุขมาก ขอบคุณนะที่เล่นกับหนู" o_O
เรามองไปที่หน้าลูก แล้วหน้าตาของเซนส์ก็สื่อความหมายแบบนั้นอยู่จริงๆ ลูกดูมีความสุขมาก โอ้วววว !!~ แล้วฉันทำพลาดอะไรไปเนี่ย มั่วเอาเวลาไปทำอะไรอยู่ แค่วันละ 1 ชั่วโมง แลกกับความสุขของลูก มันคุ้มค่า คุ้มเกินคุ้ม มันมีความหมายมากมายขนาดนี้ ความสุขของลูกที่ไม่ต้องไปหาซื้อที่ไหน ของเล่นที่ดีที่สุดของลูกคือ"พ่อกับแม่"
แล้ววันนี้คุณเล่นกับลูกรึยังค่ะ อย่ามั่วแต่ทำงานจนลืมที่จะใส่ใจดวงใจของคุณ ช่วงเวลาสั้นๆ แต่เชื่อเถอะว่า มันยิ่งใหญ่มากในใจของลูก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น