ยามปกติเลี้ยงลูก ด้วยเมตตา
ยามมีปัญหาคอยช่วยเหลือ ด้วยกรุณา
ยามลูกทำดีคอยส่งเสริม ด้วยมุทิตา
ยามลูกทำผิดปล่อยให้รับกรรมด้วยตัวเอง คือ อุเบกขา
:: พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี
น้ำตาของลูก .. มีคนคนนึง เคยบอกเนยว่า "เมื่อลูกทำผิดให้ตี" ณ วันที่ได้ยิน เราไม่ได้รู้สึกหรือคิดอะไร เพราะมันก็คงเป็นความคิดปกติ ลูกผิดก็ตี เท่านั้นเอง
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป เนยเลี้ยงลูกทุกวันอยู่กับลูกทุกวัน ซึมซับได้ดีถึงคำว่า "แม่" และซึบซับได้มากกว่ากับน้ำตาของลูก แค่น้ำตาเพียงหนึ่งหยดของลูก มันยิ่งกว่าน้ำตาร้อยหยดของคนเป็นแม่ ถึงแม้เนยจะดุเซนส์มาก ทั้งดุและบางครั้งที่ผิดมากๆก็ตี ตีเพื่อสอน สอนให้ลูกรู้ว่า ผิด ไม่มีพ่อแม่คนไหนปล่อยผ่านได้เมื่อลูกกำลังทำผิด แต่เชื่อเถอะว่า ไม่มีครั้งไหนที่ลงโทษเซนส์แล้วเนยไม่เสียใจ ลูกเจ็บแค่ไหนที่โดนเนยตี อยากบอกว่าแม่นั้น "เจ็บยิ่งกว่า" หลายเท่าลูกจ๋า
และคงไม่มีอะไรที่ดีไปกว่า หลังจากโดนตี ลูกรู้สึกสำนึกได้ว่าผิด แล้วเดินมากราบ "หม่าม้าครับ เซนส์ขอโทษ วันหลังเซนส์จะไม่ทำอีก" นั่นแร่ะลูกที่แม่ต้องการบอกลูก เพราะเมื่อลูกเติบโตขึ้น แม่อยากเห็นเซนส์เดินผิดพลาดให้น้อยที่สุด ลูกจะได้มีชีวิตอยู่กับความสุขราบรื่น มากกว่ามาคอยนั่งรับผลของความผิดพลาด วันนี้เซนส์ยังมีแม่ที่คอยเคียงข้าง แม่จะบอกเซนส์เองแม่จะสอนเซนส์เอง และเมื่อวันนึงถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แม่จะรับผลของความผิดพลาดนั้นเองทั้งหมด เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ คนผิดคงเป็นแม่เองที่เลี้ยงลูกไม่ดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น