เผลอแป๊บเดียวก็เดือนกรกฎาแล้ว และเผลอแป๊บเดียว เดือนนี้ลูกชายตัวน้อยของแม่ก็จะอายุครบ 5 ขวบเต็มแล้ว เวลาไม่ว่าจะผ่านไปเร็วซักแค่ไหนก็ตาม แต่สำหรับคนเป็นแม่แล้ว ลูกก็ยังคงเป็นเด็กตัวน้อยๆที่ยังต้องคอยให้แม่นั้นทะนุถนอมประคบประหงมอยู่ร่ำไป .. และสำหรับแม่อย่างเนยด้วยแล้ว วินเซนส์คือที่สุดในชีวิต คือความรักทั้งหมดที่เนยมี คือทุกสิ่งทุกอย่าง คือหัวใจคือระยะเวลา คือความหมายในการมีชีวิตอยู่ คือลมหายใจ คือความหวัง คือความสุข เพราะวินเซนส์เป็นคนสอนอะไรหลายๆอย่างให้แม่อย่างเนย สอนให้รู้จักรัก รู้จักให้ รู้ซึ้งถึงคำว่า เสียสละ โดยเฉพาะคำว่า คุณค่าในตัวเอง ที่เนยได้เรียนรู้มันในตอนที่มีลูกนี่เอง และที่เนยทุ่มเทมากขนาดนี้ เพราะวินเซนส์เป็นลูกเพียงคนเดียวที่เนยมี แบบว่าคนอื่นๆที่เห็นเนย เห็นความรักและการปฏิบัติที่เนยทำต่อลูก มักจะพูดคำเดิมๆซ้ำๆว่า ก็ลูกคนเดียวไง จุดนี้ก็ต้องยอมรับ ใช่ เพราะเนยมีวินเซนส์คนเดียว เค้าคือหัวใจเพียงดวงเดียวที่มีอยู่สำหรับเนย ฉะนั้นไม่ว่าเวลาจะผ่านไปซักแค่ไหน วินเซนส์ก็จะยังเป็นคนที่เนยเฝ้าโอบอุ้มทะนุถนอมอย่างนี้เรื่อยๆไปและตลอดไป
หลายครั้งต่อหลายครั้งที่มีคนตำหนิการเลี้ยงดูลูกของเนย มักจะว่าเนย ว่าเนยโอ๋ลูกมากเกินไป เลี้ยงลูกให้เป็นเด็กเสมอ ไม่ให้ลูกกระทบกับอะไรเลย ลูกจะไม่มีภูมิ ทุกวันนี้เดินห้างก็ยังจับมือ กินข้าวก็ยังสับเป็นชิ้นเล็กๆ เข้าห้องน้ำก็ยังเข้าด้วยกัน ประคบประหงมห้ามนู้นห้ามนี้ ปกป้องไว้ก่อนโดยเอาประสบการณ์ของเราตัดสินว่ามันอันตราย ว่ามันเสี่ยง หรืออะไรก็ตามแต่ ที่แม่อย่างเนยจะปกป้องดูแลได้ บางครั้งเนยรู้ว่ามันอาจจะดูมากเกินไป เด็ก บางครั้งต้องเผชิญบ้าง ให้เจ็บบ้าง หรือบางอย่างต้องให้เรียนรู้เองบ้าง นั่นเนยก็รู้และบอกตัวเองเสมอว่า ควรให้ลูกเรียนรู้โลกความจริงบ้าง ปล่อยบ้าง แต่ไม่รู้ซิ บางครั้งถ้าไม่ได้จับมือลูก เนยก็รู้สึกว่ามันไม่อุ่นใจและลูกกำลังไม่ปลอดภัย
ใครจะว่ายังไงก็ตาม เนยรับฟังนะคะ แต่แค่อยากบอกว่าเนยรักวินเซนส์สุดหัวใจที่มี การแสดงออกมันเลยเป็นแบบนี้ อาจจะเลี้ยงไม่เหมือนใครหรืออาจจะไม่โดนใจใคร แต่เนยก็คิดว่า มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกของเนย
แม่คนนี้รักลูกตัวน้อยของแม่มากๆนะครับ ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น