นั่งเหลาสีไม้ให้เซนส์อยู่ อยู่ดีๆเซนส์ก็เดินมาก้มกราบที่ตัก ((งงค่ะ)) เงยหน้าขึ้นมาทำหน้าซึ้งๆใส่ "ขอบคุณมากนะครับหม่าม้าที่เหลาสีให้เซนส์อ่ะ ขอบคุณที่ลำบากเพื่อเซนส์นะหม่าม้า" O_O งงอีก 2 วิ อยากจะขำก็ขำไม่ออก มันซึ้งได้อีกความรู้สึกแบบนี้ โหยย ลูก หม่าม้าไม่ลำบากเลยครับ ทุกเรื่องถ้าเพื่อเซนส์แล้วไม่เคยมีเรื่องไหนที่หม่าม้าจะลำบากเลย แต่หม่าม้าดีใจมากกว่าที่ลูกเป็นเด็กที่มีจิตใจที่ดีและกตัญญู ขอบคุณนะครับ หม่าม้าหายเหนื่อยเลยลูก ตื้นตันเป็นที่สุด ลูกชายหม่าม้าทำไมชั่งคิดชั่งพูดได้ขนาดนี้ หนูคือสุดยอดแห่งความภาคภูมิใจในชีวิตของหม่าม้าเลยนะลูก ขอบคุณครับที่เกิดมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น